25 Μαρ Η δύσκολη περίπτωση του Γιώργου
Η ζωή μας φέρνει πάντα –και είμαι απόλυτα σίγουρη πια γι’αυτό- όσα μπορούμε να διαχειριστούμε. Αν υπάρχει κάτι που νιώθουμε ότι υπερβαίνει τις δυνάμεις μας και δεν έχουμε το κουράγιο να το αντιμετωπίσουμε, ας μη διστάσουμε να το μοιραστούμε με ανθρώπους που εμπιστευόμαστε και νιώθουμε ότι μπορούν να μας βοηθήσουν.
Καθημερινά συναντώ ανθρώπους που έχουν να παλέψουν με τον δαίμονα της ανασφάλειας –πόσο επίμονος αυτός ο δαίμονας, δεν σε αφήνει εύκολα να αγαπήσεις αυτό που είσαι! Όλα αυτά τα χρόνια εμπειρίας, έχω να θυμάμαι πολλά περιστατικά. Δεν θα ξεχάσω, όμως, ποτέ την περίπτωση του Γιώργου.
Ο Γιώργος, στην τρυφερή δεκαετία των 20, είχε να αντιμετωπίσει κάτι δύσκολο, όχι, όμως, μη διαχειρίσιμο. Ο οργανισμός του άρχισε να «καταβροχθίζει» τις τρίχες του. Το πρόβλημα προχώρησε πολύ και η αλωπεκία έγινε η νέα συνθήκη της ζωής του.
Η αλωπεκία είναι μια δοκιμασία: δοκιμάζει αντοχές και τα αποθέματα αγάπης που έχεις για τον εαυτό σου. Σου τα εξαντλεί εύκολα. Αν είσαι τυχερός και έχεις ανθρώπους γύρω σου να σου θυμίζουν την ομορφιά που έχεις ούτως ή άλλως γιατί είσαι αυτό που είσαι, καλώς. Αν δεν τους έχεις, τα πράγματα δεν θα είναι τόσο εύκολα. Ο Γιώργος δεν ζούσε σε ένα τόσο υποστηρικτικό περιβάλλον. Δεν θα ξεχάσω την φράση που μου εκμυστηρεύτηκε ότι είπε η σύντροφός του όταν χώρισαν λόγω του προβλήματός του: «Είσαι ένα τέρας!».
Όταν έφτασε σε μένα, εγώ δεν διέκρινα σε καμία περίπτωση έναν άνδρα με κακό παρουσιαστικό. Είδα έναν άνδρα που στα 28 του χρόνια προσπαθεί να πατήσει στα πόδια του και να δώσει μια ευκαιρία στον εαυτό του να ζει χωρίς να νιώθει ότι του λείπει κάτι.
Σίγουρα η περίπτωσή του έχει έναν αρκετά υψηλό βαθμό δυσκολίας για έναν brow expert.
Δεν κλήθηκα απλά να δημιουργήσω ένα φυσικό αποτέλεσμα. Ουσιαστικά, έπρεπε να «κατασκευάσω» εξαρχής την έκφραση στην περιοχή των ματιών του. Οραματίστηκα το πιο ταιριαστό φρύδι για εκείνον και το αποτύπωσα. (σσ. αποφεύγω να χρησιμοποιώ την λέξη “τέλειο”: τέλειο δεν υπάρχει, υπάρχει αυτό που σου ταιριάζει καλύτερα!).
Ο Γιώργος δημιουργούσε καθημερινά τα φρύδια του με ένα μολύβι και το αποτέλεσμα, όπως μπορείτε να φανταστείτε, αδικούσε τα εκφραστικά μάτια του. Αγρίευε ένα κατά τα άλλα ήρεμο πρόσωπο. Πέρα από αυτό, ο Γιώργος δεν είχε για καιρό και την οικονομική δυνατότητα να προχωρήσει σε μια δραστική λύση. Θέλησα να τον βοηθήσω γιατί η περίπτωσή του με άγγιξε.
Η συνάντησή μας θέλω να πιστεύω ότι του άλλαξε σημαντικά την καθημερινότητα: το αποτέλεσμα στα φρύδια του, του έδωσε μεγάλη χαρά. Ο Γιώργος είχε πια φρύδια, σαν αυτά που θα είχε αν δεν προέκυπτε στη ζωή του αυτή η δύσκολη κατάσταση και αν δεν είχε παρέμβει σε αυτά με άγαρμπο, «κακοποιητικό» τρόπο όπως συνηθίζω να λέω. Είχαν σχήμα και ένταση, χωρίς, όμως, το παραμικρό ίχνος υπερβολής. Το μολύβι ήταν πλέον περιττό, δεν θα χρειαζόταν να το ξαναχρησιμοποιήσει.
Η πλήρης απελευθέρωση!
Ο Γιώργος πλέον ζει έχοντας τον πιο δυνατό σύμμαχο: τον εαυτό του. Τα φρύδια που φτιάξαμε και πλέον πλαισιώνουν τα εκφραστικά μάτια του, είναι μια μόνο λεπτομέρεια σε ό,τι είναι πραγματικά ο ίδιος. Ένας υπέροχος άνδρας με ευαισθησίες. Μου είχε πει τότε ότι έγραφε μουσική. Ελπίζω να συνεχίζει.
Photo by Oleg Kukharuk on Unsplash
